Aб аб'екце

У пачатку вайны ўцекачы з горада Магілёва, са Шклова, Беразіно, якія не паспелі сысці за лінію фронту, хаваліся ў лясах. Сярод іх былі і габрэi. У пачатку восені 1941 года па бліжэйшых ад мястэчка Чарнеўка вёсках з'явіліся аб'явы нямецкай камендатуры: «мястэчка Чарнеўка – месца жыхарства габрэяў. Прыходзьце спакойна. Спакойна Жывіце. Будзьце спакойныя. Рэгістрацыя ў бургамістра мястэчка Черневка. Атрымлівайце дакументы, ежу"» Паступова ў мястэчка сталі прыходзіць і прыязджаць габрэі, пераважна, старыя з дзецьмі. Яны станавіліся на ўлік, атрымлівалі дакументы і магчымасць пасяліцца ў каго-небудзь у доме, некаторых засялялі ў пустуючыя дамы. Першыя месяцы аховы і ўціску не было, наадварот, аказвалася дапамога, выдавалася пражытак. Аднак, гэта працягвалася нядоўга.
6 кастрычніка 1941г. Асаблівыя войскі СС акружылі суседнія вёскі, размешчаныя па суседстве з Черневкой. Праводзілі ператрусы і аблавы. Злоўленых габрэяў, пагналі ў Черневку.
Тым жа раніцай паліцаі Чарнеўскага гарнізона загадалі габрэям хутка збірацца ў дарогу, на падставе пераезду ў больш прасторнае месца. Неўзабаве ўсе былі сабраны ў адным месцы і пабудаваны ў калону. Праз некалькі дзясяткаў метраў калону спынілі і бургамістр загадаў пакласці рэчы, валізкі, вузлы, котомки і прайсці некалькі крокаў наперад. Выбралі найбольш моцных мужчын, пагналі іх да крутога рова метраў за 300 і там расстралялі. Жанчын дзялілі на дзве розныя групы: маладзейшыя і старэйшыя. Кожная маці трымала каля сябе сваіх дзяцей. Дзеці кідаліся, плачу, паміж двума гэтымі групамі. Паліцаі білі бізунамі, некаторых хапалі за рукі і кідалі дзяцей у бок. Маладых Дзяўчат хапалі за рукі і цягнулі ў якое-небудзь памяшканне, каб там згвалтаваць. Дзяўчаты з усіх сіл крычалі, змагаліся, спрабуючы вырвацца, але гэта ім не ўдавалася. Потым згвалтаваных падштурхоўвалі да рова і расстрэльвалі. Гітлераўскія нацысты расстралялі ўсіх мужчын і дзяцей, старэйшых за 15 гадоў. Дарослае негабрэйскую насельніцтва мястэчка і суседняга пасёлка Васільеўка. Расстрэльвалі і тых, каго злавілі ў якой-небудзь суседняй вёсцы, калі ён быў падобны на габрэя. Усё гэта працягвалася гадзіны тры. Больш за 500 чалавек было расстраляна і скінута з стромкага схілу ў глыбокую яму. Былі там і забітыя, і параненыя, якія са стогнамі і крыкамі паміралі побач з расстралянымі. Пакінулі ў жывых толькі кульгавага і састарэлага Лейбу, які пасля расстрэлу сам кінуўся з стромкага абрыву на забітых. Лейба прасіў, каб яго застрэлілі, а немцы і паліцаі глядзелі і смяяліся. Рэчы, адабраныя ў габрэяў, паліцыянты падзялілі паміж сабой. 21 кастрычніка 1941 г.былі расстраляныя жанчыны і астатнія дзеці. Расстрэл адбываўся на ўскраіне мястэчка ля рова ў месцы, якое па-Габрэйску называлася «Рукрэніцы». Карны атрад сабраў жанчын і дзяцей габрэйскай нацыянальнасці ў овін, дзе з іх была знятая адзенне, і групамі расстрэльваў у яры м.Черневка. Малых дзяцей жыўцом кідалі ў яму і закопвалі зямлёй.

Малых дзяцей жыўцом кідалі ў яму і закопвалі зямлёй. Падчас расстрэлу здолеў выратавацца Плоткин Вуля (Уладзімір), тады хлопчык 8-9 гадоў. Калі немцы пайшлі за чарговай партыяй людзей, Ён, паранены, выбраўся з ямы і пабег прэч. Вулю схавала сям'я, якая жыла ў доме недалёка ад могілак. Па ўспамінах, выратаваліся таксама ЦІПа Фаерман (Фаерман), ЦІПа Горына, жонка Шлемы Лейзеровіча (імя невядома), Моцкін. Больш за дзесяць, якія здолелі схавацца падчас аблавы, жанчын і дзяцей некаторы час хаваліся ў лазні, у лесе непадалёк ад пасёлка Кищицы. Іх лёс невядомы. У 1 жніўня 1961 г. выхадцамі з гэтага мястэчка было арганізавана перапахаванне ўсіх загінуўшых. Парэшткі расстраляных мужчын і частка парэшткаў расстраляных жанчын і дзяцей былі выкапаныя і перавезеныя на могілкі. Там, дзе былі пахаваныя жанчыны і дзеці, апынуліся падземныя халодныя вадзяныя ключы, і таму частка тэл захавалася неразложившимися, і іх можна было пазнаць. Пахаванне зроблены ў двух брацкіх магілах, асобна мужчын,асобна мужчын, асобна жанчын на габрэйскіх могілках гэтага мястэчка і пастаўлены помнікі. Пахаванне загінулых арганізавалі выхадцы з мястэчка Даніэль Разін, жыхар Магілёва-Фаерман Арон, жыхар Ленінграда – Ілля Моцкін, Зелік Зелікаў, і іншыя. Улады не дазволілі напісаць на шыльдзе, што помнік пастаўлены загінулым габрэям. На помніку надпіс:»мірнаму насельніцтву Чарнеўкі, трагічна загінуламу ад рук нямецкіх захопнікаў 6-26 кастрычніка 1941 года".