Свята-Ўспенскі кафедральны сабор

Гісторыя

Першыя дакументальныя сродкі пра існаванне праваслаўнай царквы Найсвятой Багародзіцы на Лысай (Прачысценскай) гары, дзе сутракаюцца Віцьба і Заходняя Дзвіна, ставяцца да 1406 года. А ўжо да пачатку XV стагоддзі з'явілася новаадбудаваная Царква Спачыну Найсвятой Багародзіцы, і дамінантная вышыня ў горадзе атрымала назву Ўспенскай гары. Па прысудзе польскага суда з-за забойства ўніяцкага біскупа Іясафата Кунцэвіча Царкву Спачыну разабралі, пакаралі смерцю 20 чалавек, горад пазбавілі магдэбургскага права і ўсіх прывілеяў.

Праз некалькі гадоў на сабраныя грошы віцебчукі аднаўляюць драўляны храм, але ў 1629 годзе ён згарае. У 1636 годзе майструецца новы Храм Спачыну, аднак, праз паўстагоддзя ён трухлее. Дамуроўваўся храм пасля падзелу Польшчы рускім праваслаўным генерал-губернатарам Чарнышовым і грамадзянскім губернатарам Крэчатавым і быў завершаны ў 1777 годзе. У 1799 г. Павел I перадаў Успенскі сабор ў валоданне праваслаўных.

Аб'ект сёння

Ўспенскі сабор — праваслаўны храм, які знаходзіцца ў гістарычным цэнтры Віцебска на беразе Заходняй Дзвіны.