Спяшаюцца пачуць гулкае рэха крокаў у пустых залах з высокімі столямі, разгледзець фамільныя гербы на барэльефах, прагуляцца па алеях старадаўніх паркаў ці проста паблукаць па руінах, уяўляючы сябе кім-небудзь з магнацкага роду.
Падабралі для вас найпрыгажэйшыя закінутыя сядзібы Беларусі!
Радавы маёнтак Умястоўскіх на беразе ракі Гаўя быў перабудаваны ў велічны каменны палац на ўзор каралеўскай рэзідэнцыі Лазенкі ў Варшаве ў канцы 18 стагоддзя.
Апошнія гаспадары Уладзіслаў Умястоўскі і яго жонка Яніна Астрог-Садоўская да Жамыслаўля мелі асаблівую любоў: яны давялі да розуму інтэр'еры палаца і вялі ўзорную гаспадарку. З паездак у Парыж і Вену Умястоўскія прывозілі скульптуры, карціны і жырандолі. У памяць аб цудоўным падарожжы ў Венецыю сужэнцы-рамантыкі разбілі за сядзібай маляўнічы парк, які так і назвалі – «Венецыя».
У 1914 годзе багатая сядзіба на беразе ракі стала курортам для нямецкіх салдат, а потым яе разрабавалі і палац застаўся ў сумным стане.
У савецкія часы ў палацы засядала праўленне саўгаса, працаваў клуб і бібліятэка. Сёння вядуцца рэстаўрацыйныя працы.
Адрас: Гродзенская вобласць, Іўеўскі раён, вёска Жамыслаўль.
Гэта нават не старая сядзіба, а хутчэй палац, які пачалі ўзводзіць напрыканцы 18 стагоддзя. Правобразам для гэтага шэдэўра архітэктуры стала італьянская віла Трывузліна на возеры Кома ў Італіі.
У пачатку 19 стагоддзя будынку дадалі рысы ампіру, які быў тады ў модзе. Гэты час лічыцца перыядам росквіту сядзібы: тут знаходзілася частка карціннай галерэі Радзівілаў, багатая нумізматычная калекцыя і бібліятэка. Але ўжо да канца стагоддзя ўсё гэта было вывезена ў Польшчу, у іншыя ўладанні магнацкага роду.
Радзівілы жылі ў Паланэчцы да 1939 года. А пасля Другой сусветнай вайны тут размясцілася школа-інтэрнат.
Адрас: Брэсцкая вобласць, Баранавіцкі раён, вёска Паланэчка.
Ашаламляльны палац у стылі барока з цудоўным французскім паркам будавалі па праекце італьянскага архітэктара Гену.
У 19 стагоддзі на долю Лявонпаля выпала нямала выпрабаванняў: сядзіба была разрабавана падчас паўстання 1830-1831 гадоў, але праз дзесяцігоддзі адноўлена ўладальнікам маёнтка Ефсебіўшам Лапацінскім, які адрамантаваў будынкі і размясціў свае жывапісныя і нумізматычныя калекцыі.
У міжваенны перыяд сядзіба належала каталіцкай парафіі. Пазней тут па чарзе размяшчаліся праўленне калгаса, тэхнікум, спецшкола і прафілакторый.
Адрас: Віцебская вобласць, Міёрскі раён, вёска Лявонпаль.
Сядзіба Глазко, пабудаваная ў канцы 19 стагоддзя ў неагатычным стылі на беразе чароўнага возера, у атачэнні старадаўняга парка з ліпавымі алеямі, таксама вядомая як «дом у сто вокнаў». Асаблівасць будынку з незвычайнай і, адначасова складанай і асіметрычнай, архітэктурай надае спалучэнне чырвонай цэглы са шматколернным каменным мурам цокаля.
У 1917 годзе з-за рэвалюцыйных падзей Станіслаў Глазко са сваёй сям'ёй быў вымушаны пакінуць радавы маёнтак. Сядзіба была разрабавана і ад ранейшага ўбрання да нашых дзён нічога не захавалася.
На працягу 20 стагоддзя ў былым маёнтку размяшчаліся розныя арганізацыі і ўстановы.
Адрас: Віцебская вобласць, Расонскі раён, гарадскі пасёлак Расоны.
Палац, пабудаваны ў пачатку 19 стагоддзя ўладальнікам вёскі Опса Феліксам Плятэрам, спалучае ў сваёй архітэктуры рысы класічнага стылю і мадэрну. Заходні фасад арыентаваны на маляўнічае возера, да якога ад адкрытай тэрасы вядзе дзівоснай прыгажосці каскад лесвіц.
Вядомасць сядзіба атрымала дзякуючы прадстаўніцы роду Плятэраў – Эміліі Плятэр, якая ваявала супраць Расійскай імперыі ў паўстанні 1831-1833 гг. Яе называюць «беларускай Жаннай д’Арк», а вядомыя мастакі і паэты таго часу прысвячалі ёй свае творы.
Адрас: Віцебская вобласць, Браслаўскі раён, аграгарадок Опса.
Старадаўнія сядзібы не толькі цікавыя і прыгожыя, яны здольныя акунуць вас у неперадавальную атмасферу гісторыі і памяці стагоддзяў.