Дзіўна, але за гады існавання касцёл ні разу не пацярпеў ад пажараў, рэвалюцый ці ваенных дзеянняў. Пры гэтым Гервяты цягам мінулага стагоддзя ўваходзілі ў склад розных дзяржаў: Сярэдняй Літвы, Польшчы і БССР. З самага адкрыцця храм функцыянаваў амаль без перапынкаў, набажэнствы праводзіліся нават у савецкія гады. Адзінае выключэнне – у 50-х гадах улады арыштавалі і выправілі ў высылку мясцовага парафіяльнага святара, таму храм быў на год закрыты.
Храм у Гервятах, пабудаваны ў форме крыжа, – яскравы прыклад неаготыкі. За веліч, узнёсласць і бездакорнасць архітэктуры Гервяцкі касцёл называюць беларускім Нотр-Дамам. У архітэктурным плане гэта аднавежавая трохнефная базіліка. Ва ўсходняй частцы да нефа прыбудавана двухпавярховая званіца. Галоўны фасад будынка ўпрыгожаны вялікімі вітражнымі вокнамі. Пры ўваходзе знаходзяцца разныя драўляныя крыжы, характэрныя для літоўскіх храмаў. Вакол царквы створана маляўнічая ландшафтная зона з дагледжанымі сцежкамі, упрыгожаная кветкамі, рэдкімі раслінамі і кустоўем, а таксама скульптурамі апосталаў.
Аздабленне інтэр’еру царквы адпавядае вытанчанаму стылю, у якім выкананы фасады будынка. Для яго характэрны строгія контуры, вузкія вокны, спічастыя праёмы. Стрыманы інтэр'ер не перагружаны дэкаратыўнымі элементамі і ўпрыгажэннямі.
Касцёл Святой Тройцы наведваюць як мясцовыя парафіяне, так і шматлікія турысты, якія прыязджаюць у Гервяты паглядзець на цуд беларускай неаготыкі. Набажэнствы ў храме праводзяцца на трох мовах: польскай, літоўскай і беларускай.
Прыехаць у гэты спакойны ўтульны куток заходняй Беларусі зручней за ўсё на аўтамабілі па дарогах М6 і Е28. Іншы варыянт – ехаць з перасадкамі. Спачатку аўтобусам да Астраўца, пасля да Гервят. У аграгарадку варта таксама агледзець вадзяны млын XIX стагоддзя – ён знаходзіцца ў некалькіх метрах ад касцёла.