Напалеон шкадаваў, што не можа ўзяць гэтую беларускую святыню з сабой

Ён аб'яднаў прадстаўнікоў Нацыянальнага агенцтва па турызме, супрацоўнікаў ТIЦ і туркампаній, экскурсаводаў і гідаў-перакладчыкаў.

Удзельнікам семінара прэзентавалі пешаходную архітэктурна-гістарычную экскурсію «7Я ў Паазер'і: пешшу па горадзе Глыбокае». Менавіта так, не спяшаючыся, трэба гуляць па гэтым дзіўным мястэчку, якое яшчэ называюць беларускай Венецыяй, бо горад стаіць на пяці азёрах.

Маршрут адметны сваёй разнапланавасцю і гарманічным спалучэннем архітэктурнай і прыроднай спадчыны Глыбокага. Тут сабраны знакавыя аб'екты, якія дазваляюць як мага лепш даведацца пра гісторыю горада і пагрузіцца ў яго ўнікальную атмасферу: помнікі сакральнай архітэктуры і радавая забудова мястэчка, мемарыяльныя комплексы, прысвечаныя падзеям Вялікай Айчыннай вайны, і прамысловая архітэктура.

У маршрут уключаны касцёл Св. Тройцы – помнік архітэктуры позняга барока, пабудаваны ў 1764-1782 гг. на месцы старога драўлянага храма. У галоўным алтары храма знаходзіцца шануемы вернікамі абраз Божай Маці з немаўлём. Створаны ў сярэдзіне XVII стагоддзя, ён перанесены з суседняга касцёла кармелітаў. Храм упрыгожвае ажурны амбон другой паловы XVIII стагоддзя. Набажэнствы ў касцёле не спыняліся нават у гады савецкай улады.

Сабор Нараджэння Прасвятой Багародзіцы – яшчэ адна важная рэлігійная і культурная святыня Глыбоцкага раёна. Нават Напалеон, пакідаючы Глыбокае ў 1812 годзе, шкадаваў, што не можа ўзяць гэта выдатнае збудаванне з сабой у Парыж. Першапачаткова гэта быў каталіцкі храм.  У 1860-х гадах яго перадалі праваслаўнай царкве. Сёння гэта найбуйнейшы праваслаўны храм у Беларусі, здольны змясціць больш за 3 тысячы вернікаў.

Працягнуў сваю работу выязны семінар у Браславе. Аб прыгажосці азёрнага краю, мабыць, чуў кожны. Зрэшты, Браслаў знакаміты не толькі прыроднымі славутасцямі. У горадзе захавалася багатая гісторыка-культурная спадчына.

Апынуўшыся ў гэтым дзіўным месцы, абавязкова трэба зазірнуць у Свята-Успенскую царкву, пабудаваную ў 1897 годзе. Раней на гэтым месцы ў 16 стагоддзі размяшчаўся храм і жаночы праваслаўны манастыр. Але пажар 1859 года знішчыў усе будынкі. У святыні знаходзяцца ўнікальныя абразы XVIII-XIX стагоддзяў: «Святы Мікалай», «Апосталы», «Дабравешчанне», «Стрэчанне».

Яшчэ адна мясцовая славутасць – касцёл Нараджэння Дзевы Марыі, будаўніцтва якога пачалося ў 1824 годзе. Яго ўнутранае  ўбранне дзівіць сваёй прыгажосцю і захаванасцю старажытных элементаў. Звяртаюць на сябе ўвагу выявы сонца і вазы з кветкамі на ўсходняй сцяне, а таксама старадаўні арган. Тут захоўваецца цудатворны абраз Божай Маці «Царыца азёр», які ў 2009 годзе быў каранаваны, стаўшы сёмым абразом у Беларусі і першым у Віцебскай вобласці, удастоеным такога гонару. Сёлета храму прысвоены статус малой базілікі. Гэта чацвёрты храм Беларусі, які носіць ганаровы тытул.

Звяртае на сябе ўвагу і гарадзішча «Замкавая гара» вышынёй 14 метраў і плошчай 2 гектары, якое з'яўляецца помнікам археалогіі IX–XV стагоддзяў. Адсюль адкрываецца выдатны від на горад. Тут усталяваны знак у гонар заснавання Браслава і знаходзіцца магіла доктара Станіслава Нарбута (1853-1926), які карыстаўся вялікай павагай сярод гараджан.

Гэтыя аб'екты ўвайшлі ў новы маршрут велавандроўкі «Веласіпедная кругасветка па Паазер'і: Браслаўскі раён». Таксама ў маршрут уключаны і іншыя мясцовыя славутасці: крыніца Акмяніца, памятны знак «Вязням Браслаўскага гета», будынак былога чыгуначнага вакзала, Браслаўскі гісторыка-краязнаўчы музей, Калодзежны шацёр. У спісе прысутнічаюць гара Маяк і касцёл Промыслу Божага ў Слабодцы.

Дарэчы, у Браслаўскім раёне ёсць дзіўнае мястэчка Друя. Тут захавалася старадаўняя планіроўка і мноства гістарычных будынкаў, якія заслугоўваюць увагі. Удзельнікам семінара прадэманстравалі мясцовы турыстычны патэнцыял і назвалі пяць прычын прыехаць у Друю:

1. Дакрануцца да Барысава каменя. Тут знаходзіцца адзін з пяці валуноў, знойдзеных у рэчышчы Заходняй Дзвіны, якія называюць Барысавымі. Помнік эпіграфікі XII стагоддзя ўпрыгожвае цэнтральную плошчу мястэчка.
2. Убачыць помнік вузкакалейцы. Калісьці з Друі ў Дукштас ішла вузкакалейная дарога. Цяпер пра яе нагадвае толькі невялікі самаробны помнік і будынкі, у якіх знаходзіліся вакзал і паравознае дэпо.
3. Прагуляцца да Дабравешчанскай царквы. Пабудаваная ў XVIII-XIX стагоддзі, некалі яна была галоўнай праваслаўнай святыняй Друі. Цяпер царква на рэстаўрацыі. І звярнуць увагу на Касцёл Святой Тройцы. Ён належаў ордэну бернардзінцаў і быў узведзены ў 1643-1646 гадах на сродкі падканцлера Вялікага княства Літоўскага Казіміра Льва Сапегі.
4. Паглядзець на самае вялікае ў Беларусі гняздо бусла (3-е па велічыні ў Еўропе), размешчанае на руінах старога бровара.
5. Адчуць дух гісторыі, увасоблены ў новым арт-аб'екце, дзе на трох мовах напісаны назвы Заходняй Дзвіны і яе прытокаў, пазначаны даўжыня ракі, дзяржавы, па тэрыторыі якіх яна працякае.

Кульмінацыяй семінара стаў круглы стол «Нераскрыты патэнцыял Беларускага Паазер'я: турыстычныя магчымасці і трэнды». Загадчыца сектара спорту і турызму Браслаўскага райвыканкама Юлія Бейнаровіч у сваім выступленні закранула тэму турыстычнага патэнцыялу і эфектыўных спосабаў прасоўвання турыстычных паслуг. У раёне 56 гісторыка-культурных каштоўнасцяў. І апошнім часам яны прыцягваюць усё большую ўвагу з боку турыстаў, у тым ліку з-за мяжы. З аднаго боку, гэтаму спрыяе правядзенне міжнародных фестываляў «Меч Брачыслава», «Браслаўскія зарніцы», «VIVA Braslav». З іншага, у раёне сур'ёзная ўвага надаецца павышэнню ўзроўню сэрвісу і развіццю інфраструктуры. Дарэчы, акрамя гасцініц і санаторыяў, на Браслаўшчыне добраўпарадкавана 89 турстаянак і працуе 23 аб'екты харчавання.

Турызм – гэта шматвектарная работа. Важна выкарыстоўваць існуючы патэнцыял не толькі для прыцягнення турыстаў: гісторыка-культурную спадчыну неабходна задзейнічаць у рабоце з моладдзю, каб далучыць да гісторыі роднага краю, падкрэсліў у сваім выступленні загадчык філіяла «Друеўскі пасялковы Дом культуры» Аляксандр Плыгаўка. Ён распавёў пра канцэпцыю клуба гістарычнай рэканструкцыі «Таямніцы Друі» і падзяліўся вопытам, як стымуляваць цікавасць моладзі да гісторыка-культурнай спадчыны краіны. Для гэтага, перакананы дакладчык, трэба прыцягваць дзяцей да сумеснай дзейнасці па захаванні спадчыны Беларусі.

Круглы стол прайшоў на адным дыханні. Ажыўленая гутарка часам перарастала ў дыскусію, што ў каторы раз пацвердзіла: у турагаліне працуюць ініцыятыўныя, зацікаўленыя і неабыякавыя спецыялісты.