Бярэзіна – не проста рака, а своеасаблівы сімвал гераізму, трагедыі і чалавечай стойкасці. У 1812 годзе тут адбываліся вырашальныя падзеі адступлення напалеонаўскай арміі. Дзве пантонныя пераправы, пабудаваныя французамі ў спешцы, сталі апошнім шанцам на выратаванне рэшткаў некалі вялікай арміі, якую пераследавалі рускія войскі.
Холад, недахоп харчавання, жорсткія баі – усё гэта ператварыла берагі Бярэзіны ў месца, дзе зліліся ў адзінае чалавечыя лёс і гісторыя. У вадзе засталіся зброя, асабістыя рэчы салдат, элементы амуніцыі, каштоўнасці і, магчыма, ваенныя трафеі.
З таго часу Бярэзіна стала не толькі гістарычным сімвалам, але і аб’ектам увагі археолагаў. Кожнае новае даследаванне прыносіць знаходкі, якія дазваляюць глыбей зразумець падзеі 1812 года і жыццё людзей, што апынуліся ў цэнтры катастрофы.
Даследаванні на Бярэзіне – гэта не проста пагружэнні з аквалангам, а складаная навуковая праца. У ёй удзельнічаюць археолагі Інстытута гісторыі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі, спецыялісты-дайверы і гісторыкі, аб’яднаныя адной мэтай – аднавіць карціну тых трагічных падзей.
Работы праводзяцца на некалькіх участках ракі паблізу вёскі Студзёнка – менавіта тут, паводле гістарычных звестак, праходзіла асноўная пераправа французскіх войскаў і знаходзіліся лагеры абедзвюх армій. Падводныя даследаванні дазваляюць удакладніць межы гэтых зон і зафіксаваць прадметы, што дзесяцігоддзямі заставаліся пад пластом ілу і пяску.
На дне Бярэзіны археолагі знаходзяць свінцовыя кулі, крэмені для мушкетаў, фрагменты шабляў і рамянёў, гузікі з гербамі французскіх палкоў, асабістыя рэчы салдат. Некаторыя знаходкі выдатна захаваліся дзякуючы халоднай вадзе і павольнай плыні. Кожная з іх – маленькае сведчанне вялікай трагедыі і каштоўная крыніца ведаў для навукоўцаў.
Падводныя даследаванні на Бярэзіне сталі прыкладам міжнароднага навуковага супрацоўніцтва. У розныя гады ў экспедыцыях удзельнічалі спецыялісты з Беларусі, Францыі, Расіі і Бельгіі.
Сумесная праца дазволіла сабраць калекцыю з тысяч артэфактаў – ад элементаў узбраення і бытавых прадметаў да рэдкіх узораў уніформы. Знойдзеныя прадметы праходзяць кансервацыю і папаўняюць музейныя фонды, а іх аналіз дапамагае ўдакладняць гістарычныя дэталі бітвы, шляхі пераправы і склад войскаў.
Бярэзіна сёння – гэта своеасаблівая лабараторыя пад адкрытым небам, дзе археалогія паяднана з гідралогіяй і сучаснымі тэхналогіямі. Методыкі сканавання дна, падводная фотаграметрыя і трохмернае мадэляванне дазваляюць ствараць дакладныя лічбавыя рэканструкцыі і не парушаць пры гэтым прыродны баланс ракі.
Паводле архіўных звестак, пасля бітвы на Бярэзіне яе берагі былі літаральна завалены рэшткамі людзей, коней і зброі. Узімку 1812–1813 гадоў сяляне вырубалі з лёду целы загінулых, а знойдзеныя рэчы – гадзіннікі, ордэны, грошы, зброю – часта траплялі ў прыватныя калекцыі.
Менавіта таму і сёння навукоўцы не губляюць цікавасці да гэтага месца: на дне могуць захоўвацца фрагменты пантонных мастоў, часткі артылерыйскіх вазоў ці асабістыя каштоўнасці салдат, якія пайшлі пад ваду разам са сваім лёсам.
Кожная новая экспедыцыя – гэта спроба не толькі знайсці прадметы, але і аднавіць памяць. За кожнай знаходкай – чалавечая гісторыя: салдат, афіцэр, інжынераў, лекараў. Пад вадой ажываюць іх лёс, а разам з імі – гісторыя ўсёй Еўропы XIX стагоддзя.
Сёння месца пераправы пад Барысавам з’яўляецца часткай культурнай і турыстычнай спадчыны Беларусі. Тут ладзяцца гістарычныя рэканструкцыі, экскурсіі, выставы і фестывалі, прысвечаныя падзеям 1812 года.
Музейныя экспазіцыі ў Барысаве і Полацку паказваюць артэфакты, знойдзеныя археолагамі, і расказваюць пра мужнасць, трагедыю і ўрокі вайны. Для падарожнікаў Бярэзіна – гэта не проста рака, а месца, дзе можна адчуць дыханне гісторыі і ўбачыць, як мінулае працягвае жыць у сучасных адкрыццях.
Падводныя даследаванні на Бярэзіне ўзнаўляюць памяць пра даўнія падзеі і сілкуюць сучасную навуку. Яны нагадваюць, што вада захоўвае больш, чым здаецца, і што кожны знойдзены артэфакт можа расказаць пра лёс людзей, якія змянілі свет.
Бярэзіна застаецца жывым музеем пад адкрытым небам – ракой, у якой мінулае ўсё яшчэ дыхае праз глыбіню часу.