Уявіце сабе залатую нітку, уплеценую ў само палатно беларускай культуры – гэта саламянае пляценне. Мастацтва, якое нібыта ўвабрала ў сябе дыханне палёў, цяпло сонечных дзён і векавую мудрасць продкаў. Саламянае пляценне ў Беларусі – не проста рамяство, а сапраўдны культурны код, што перадаецца з пакалення ў пакаленне.
Гісторыя саламянага пляцення на беларускіх землях сягае ў глыбіню тысячагоддзяў. Яшчэ ў дахрысціянскую эпоху салома служыла не толькі будаўнічым і побытавым матэрыялам, але і сакральным сімвалам. З яе плялі абярэгі, упрыгожвалі жытлы, стваралі святочныя атрыбуты. З цягам часу з утылітарнага матэрыялу салома ператварылася ў крыніцу натхнення і мастацкага выказвання.
Асаблівае месца займалі «павукі» – паветраны падвесны дэкор, які нагадваў сонечнае кола. Іх вешалі пад столь у чаканні святаў, веруючы, што яны прыносяць у дом дабрабыт, гармонію і абарону ад злых духаў.
Беларускія майстры саламянага пляцення – гэта сапраўдныя мастакі, што ствараюць цуды з самых простых матэрыялаў. У іх руках звычайныя сцеблы жыта ці пшаніцы ператвараюцца ў творы мастацтва. Нарыхтоўка саломы – цэлая навука: важна выбраць патрэбны сорт, зрэзаць своечасова, правільна высушыць і падрыхтаваць. Кожная саломінка праходзіць праз мноства этапаў, перш чым стаць часткай ўзору.
Майстры выкарыстоўваюць розныя тэхнікі – ад простага пляцення да складанага шыцця і тэснення. У выніку нараджаюцца не толькі дэкаратыўныя пано і сувеніры, але і сапраўдныя арт-аб’екты: вялікія скульптуры, інтэр’ерныя інсталяцыі і нават элементы моднага дызайну.
Сёння саламянае пляценне перажывае сапраўдны рэнесанс. Інтарэс да народнай творчасці расце, а вырабы беларускіх майстроў атрымліваюць прызнанне не толькі на радзіме, але і за яе межамі. Выставы, фестывалі, майстар-класы збіраюць тысячы ўдзельнікаў, у тым ліку моладзь, якая жадае дакрануцца да старажытнага мастацтва.
Адзін з знакавых цэнтраў – музейны комплекс «Дудуткі», дзе кожны ахвотны можа не толькі ўбачыць саламяныя шэдэўры, але і паспрабаваць сябе ў ролі рамесніка. Дзякуючы такім ініцыятывам рамяство не толькі захоўваецца, але і развіваецца, натхняючы новых майстроў.
Саламянае пляценне афіцыйна прызнана элементам нематэрыяльнай культурнай спадчыны Беларусі. Гэта не проста фармальнасць, а сведчанне глыбокай значнасці рамяства для нацыі.
Салома ў беларускай культуры – сімвал сонца, жыцця і дастатку. Пляценне – працэс, падобны да медытацыі. Майстар укладвае ў кожны віток часцінку сябе, свой настрой, свае пачуцці. Таму кожны выраб нясе асаблівую энергетыку і сэнс.
Саламяныя вянкі ўпрыгожваюць вяселлі, калядныя «павукі» дагэтуль вешаюць у хатах, а фігуркі жывёл і абярэгі становяцца сямейнымі рэліквіямі. Гэта больш, чым сувеніры – гэта часцінкі жывой культуры.
Саламянае пляценне – гэта тонкая грань паміж мінулым і будучыняй, паміж прастатой і глыбінёй. Гэта жывое мастацтва, якое не страціла сваёй актуальнасці і працягвае натхняць, здзіўляць і аб’ядноўваць.
Захоўваючы традыцыі саламянага пляцення, Беларусь захоўвае сваю душу. І кожны, хто дакранецца да гэтага мастацтва – няхай гэта будзе глядач, майстар ці вучань – абавязкова адчуе тую самую залатую нітку, што злучае пакаленні і эпохі, робячы нашу спадчыну па-сапраўднаму бясцэннай.