Вісячы мост праз Нёман

Рака Нёман падзяляе населены пункт на дзве часткі. Доўгі час адзінай магчымасцю пераправіцца на процілеглы бераг для мясцовых жыхароў былі лодкі і пантонны мост. Гэта было не зусім зручна. Лодкі – не самы бяспечны від транспарту. А пантонны мост увесну неаднойчы зносіў крыгаход. Мастаўчанам даводзілася выклікаць сапёраў, якія ўзрывалі лёд на рацэ.

На пачатку 70-х гадоў было прынята рашэнне пабудаваць над Нёманам стацыянарную канструкцыю – вісячы мост. Ініцыятарам праекта выступіў дырэктар мясцовага дрэваапрацоўчага прадпрыемства Я. Радкевіч.

Узімку 1973 года новы мост быў сабраны і ўсталяваны, а ў канцы красавіка ўведзены ў эксплуатацыю. Яго працягласць склала 193 метра, шырыня пешаходнай часткі – паўтара метра. Новы мост не толькі спрасціў жыццё мастаўчанам, але і стаў мясцовай славутасцю. Гэта адзіны вісячы мост такой даўжыні ў Беларусі. Да таго ж з яго адкрываецца дзівосны від на Нёман – адну з самых вялікіх і прыгожых рэк нашай краіны.

Як і ўсе вісячыя масты, канструкцыя мае ўласцівасць калыхацца. Аднак яна надзейная і трывалая – пра гэта паклапаціліся будаўнікі і інжынеры. Жыхары горада без турбот перамяшчаюцца па мосце пешкі, на роварах, на самакатах. Ля ўваходу на мост знаходзіцца валун, на якім змешчана інфармацыя пра гісторыю мастоўскай славутасці.

На пачатку 90-х мясцовыя ўлады правялі рэканструкцыю аб'екта – мост умацавалі, абнавілі трасы і парэнчы, замянілі драўляны насціл. Пазней збудаванне зведала яшчэ дзве рэканструкцыі.

Мастаўчане і госці горада з задавальненнем гуляюць па мосце цераз Нёман у любую пару года, фатаграфуюцца, аглядаюць маляўнічыя ваколіцы. Побач з мастом знаходзіцца прыгожы парк з хвойнымі дрэвамі, дзіцячая пляцоўка, кафэ.

Адлегласць ад Мінска да Мастоў складае 250 кіламетраў. Дабрацца да раённага цэнтра можна цягніком, маршруткай ці на асабістым аўтамабілі. Знайсці саму славутасць даволі проста – у горадзе ёсць указальнікі, якія падказваюць падарожнікам верны кірунак.