Заказнік размешчаны ў Мазырскім раёне Гомельскай вобласці, займае частку горада Мазыр і яго прыгарадаў, лясны фонд. Заснаваны ён у 1986 годзе, статус рэспубліканскага заказніка атрымаў пазней.

Плошча – каля 1019,7 гектара. Да 2007 года ў склад заказніка ўваходзілі некаторыя яры, што знаходзіліся на тэрыторыі горада, але тады яго межы крыху скарэктавалі і выключылі абсяг, які ўвайшоў у заходнюю і цэнтральную частку Мазыра.
Рэльеф тут – галоўнае багацце. Яры, балки і тальвегі праразаюць Мазырскую граду, якая ўтварылася ў час Дняпроўскага зледзянення – прыблізна 250–300 тысяч гадоў таму.

Максімальныя вышыні на тэрыторыі дасягаюць 200–220 метраў над узроўнем мора, што для Палесся – значны перапад. Глыбіня яроў месцамі даходзіць да 40–60 метраў; крутагор’е схілаў – да 30° на асобных участках.
Часта схілы яроў адкрываюць валуны ледавіковай марэны – велізарныя камяні, якія засталіся пасля адыходу ледавіка. Гэтыя геалагічныя асаблівасці робяць рэльеф не толькі маляўнічым, але і цікавым для навукоўцаў.

Раслінны покрыў заказніка разнастайны і багаты. Тут растуць высокаўзроставыя лясы: сасновыя да 120 гадоў, грабавыя – да 80 гадоў, бярозавыя, дубовыя, а таксама змешаныя з удзелам клёну, ясеня, ліпы, алешыны, ільмы.

Паводле колькасці відаў сасудзістых раслін «Мазырскія яры» маюць каля 496 відаў, з іх 14 занесены ў Чырвоную кнігу Рэспублікі Беларусь. Сярод асабліва каштоўных раслін – клапагон еўрапейскі, рэдкі рэлікт, які ў Беларусі сустракаецца толькі тут і ў Белавежскай пушчы. Таксама сярод рэдкіх відаў: сон лугавы , дуброўка белая, заячы мак белы , святаяннік горны , гайнік іржавы , чараўнік зеленакветкавы і іншыя.
Расліннасць размеркавана па схілах, равах і дне яроў: схілы часта пакрыты лясамі, менш крутыя – змешанымі насаджэннямі, у ярах і каля вадаёмаў – віды, якія аддаюць перавагу вільготным умовам.

Жывёльны свет заказніка таксама разнастайны. Тут сустракаюцца млекакормячыя: лісы, куніцы, гарнастаі, казулі, дзікі, ласі. Арнітафаўна ўключае мноства відаў птушак: пераважна драздовых, валасянкавых і іншых, што характэрна для лясных і леса-яравых комплексаў.
Сярод земнаводных і паўзуноў – трытон грабеньчаты (від з Чырвонай кнігі), уж звычайны, яшчаркі – порсткая і жывародная , балотная чарапаха. Таксама адзначаны рэдкія насякомыя: бронзаўка мармуровая, жаўтушка зяноўцавая , пчала-цясляр і іншыя.


Для тых, хто хоча пазнаёміцца з Мазырскімі ярамі бліжэй, заказнік прапануе экалагічную сцежку працягласцю каля 6 км. Па ёй можна прагуляцца, спыніцца каля інфармацыйных стэндаў, разгледзець расліны і жывёл, даведацца, як прырода і чалавек уплываюць адзін на аднаго.
Маршрут сярэдняй складанасці, займае некалькі гадзін – у залежнасці ад тэмпу шпацыру і колькасці прыпынкаў. Пачаць можна проста з гарадской мяжы Мазыра, да якой можна дабрацца грамадскім транспартам ці на аўтамабілі.

Найлепшы час для наведвання – позняя вясна (калі цвітуць рэдкія расліны), лета і асабліва восень, калі лісце дрэў робіцца залатым і чырвоным, а святло грае на стромах. Цёплыя восеньскія дні тут вельмі маляўнічыя.
Варта памятаць: адхоны схільныя да эрозіі, таму, наведваючы яры, трэба праяўляць асцярожнасць, не сыходзіць са сцежак і не пакідаць смецце. Гэта месца далікатнае як у геалогіі, так і ў экалогіі.
